Veel managers klagen over de motivatie van hun medewerkers. Ze staan onverschillig ten opzichte van het bedrijf, denken niet mee, zijn weinig flexibel en melden zich regelmatig ziek. Dat zijn inderdaad symptomen die er op wijzen dat het met de motivatie slecht gesteld is.
De managers weten ook hoe dat komt. Het is een tijdsbeeld. De betrokkenheid is tegenwoordig gewoon minder. Men heeft geen hart meer voor de zaak. Vrije tijd en vakanties zijn belangrijker. Werken wordt steeds meer gezien als een noodzakelijk kwaad.
Wat een onzin! Wat een dooddoeners! Als een voetbalteam ongemotiveerd op het veld staat, weet iedere Nederlander wat er aan de hand is. Het is de hoogste tijd voor een andere trainer. Zo is het ook in het bedrijfsleven. Als de medewer-kers ongemotiveerd zijn, heeft de manager tekort geschoten. Hij moet snel veranderen, of vervangen worden.
Medewerkers die in dienst treden hebben een bepaalde ambitie. Die verschilt natuurlijk. Soms gaat het niet verder dan slagen in de nieuwe baan. Ze zijn daar onzeker over, omdat ze zich in de sollicitatieprocedure wat beter voor gedaan hebben dan ze zelf geloven. Soms wordt de nieuwe baan als opstap gezien naar een volgend doel. Het maakt niet uit, de ambitie is er. Daar moet je als manager iets mee doen. Als dat achterwege blijft, gaat de medewerker op den duur drammen en als dat niet helpt stelt hij zichzelf voor de keus, blijven of weggaan. In een krappe arbeidsmarkt is weggaan eenvoudiger, hij zal elders met open armen ontvangen worden. In een ruime arbeidsmarkt voelt hij zich wellicht gedwongen om te blijven, met alle gevolgen van dien. De motivatie zakt verder weg. De werksituatie wordt als steeds vervelender ervaren. Vanuit zijn beperkte positie kent hij het bedrijf door en door, zijn kritiek neemt toe. Omdat hij op zijn werk zijn ei niet meer kwijt kan, stort hij zich meer en meer op zijn hobby's. Zo hoor je regelmatig dat mensen naast hun werk de meest fantastische dingen doen, waar ze enthousiast over vertellen. Daar kunnen ze kennelijk hun talent wel in kwijt. Als diezelfde mensen over hun werk praten (wat ze vaak proberen te vermijden) is het enthousiasme ver te zoeken. Het werk stelt niet veel voor en het bedrijf nog minder.
Wat een onzin! Wat een dooddoeners! Als een voetbalteam ongemotiveerd op het veld staat, weet iedere Nederlander wat er aan de hand is. Het is de hoogste tijd voor een andere trainer. Zo is het ook in het bedrijfsleven. Als de medewer-kers ongemotiveerd zijn, heeft de manager tekort geschoten. Hij moet snel veranderen, of vervangen worden.
Medewerkers die in dienst treden hebben een bepaalde ambitie. Die verschilt natuurlijk. Soms gaat het niet verder dan slagen in de nieuwe baan. Ze zijn daar onzeker over, omdat ze zich in de sollicitatieprocedure wat beter voor gedaan hebben dan ze zelf geloven. Soms wordt de nieuwe baan als opstap gezien naar een volgend doel. Het maakt niet uit, de ambitie is er. Daar moet je als manager iets mee doen. Als dat achterwege blijft, gaat de medewerker op den duur drammen en als dat niet helpt stelt hij zichzelf voor de keus, blijven of weggaan. In een krappe arbeidsmarkt is weggaan eenvoudiger, hij zal elders met open armen ontvangen worden. In een ruime arbeidsmarkt voelt hij zich wellicht gedwongen om te blijven, met alle gevolgen van dien. De motivatie zakt verder weg. De werksituatie wordt als steeds vervelender ervaren. Vanuit zijn beperkte positie kent hij het bedrijf door en door, zijn kritiek neemt toe. Omdat hij op zijn werk zijn ei niet meer kwijt kan, stort hij zich meer en meer op zijn hobby's. Zo hoor je regelmatig dat mensen naast hun werk de meest fantastische dingen doen, waar ze enthousiast over vertellen. Daar kunnen ze kennelijk hun talent wel in kwijt. Als diezelfde mensen over hun werk praten (wat ze vaak proberen te vermijden) is het enthousiasme ver te zoeken. Het werk stelt niet veel voor en het bedrijf nog minder.
RSS-feed