De oudere werknemer bestaat natuurlijk niet, iedereen is anders. Maar in de beeldvorming is het een herkenbare groep waar veel vooroordelen over bestaan. Ze zijn duur, weinig flexibel, minder productief, niet veranderingsgezind, enz.
Laten we eens beginnen met het vooroordeel dat ze duur zijn. Absoluut niet waar. Vroeger kenden we in veel bedrijven leeftijdsschalen, dat maakte ouderen inderdaad duur. Tegenwoordig zijn het vooral dienstjarenschalen. Een nieuwe
werknemer van 50 ontvangt dus hetzelfde als een nieuweling van 25, ze hebben immers beiden 0 dienstjaren. Dat lijkt rechtvaardiger, maar een groot nadeel van dit systeem is dat het ouderen tegenhoudt om te switchen. Na bijvoorbeeld 15 dienstjaren stap je niet zo maar over naar een andere werkgever waar je weer met een tijdelijke aanstelling en 0 dienstjaren moet beginnen. Dus blijf je maar zitten waar je zit. Je draait steeds meer op routine, maakt je niet al te druk en zucht maar een keer als je ziet dat het wiel voor de derde keer met veel bravoure wordt uitgevonden. Deze houding
versterkt het beeld dat iemand vastgeroest is. Soms klopt dat ook wel, maar lang niet altijd. Dat wordt goed zichtbaar als de oudere werknemer werkeloos wordt en vanuit die positie gedwongen wordt om een andere werkgever te zoeken. De één wordt apathisch en schiet volledig in de slachtofferrol, de ander wordt juist creatief, strijdlustig en energiek. Het vervelende is echter dat ze geen van beiden kans maken, want leeftijdsdiscriminatie bestaat. Jammer, want er zijn
veel ouderen die uitstekend in verschillende situatie kunnen functioneren. Ze zijn jong van geest, stabiel, loyaal, maken geen beginnersfouten meer en brengen een schat aan ervaring mee.
Maar ja, hoe doorbreek je dit? In de eerste plaats het systeem veranderen. De beloning moet niet afhangen van leeftijd, of dienstjaren, maar van de waarde die iemand voor de organisatie heeft. Je beloont dan bijvoorbeeld op inzet/productiviteit, flexibiliteit/multi-inzetbaarheid, etc. Bij zo'n system krijgt iedereen wat hij verdient, roest niemand vast en het bevordert de mobiliteit.
Ik ben, in tegenstelling tot vele anderen, ervan overtuigd dat de mens (oud of jong) veranderingsgezind is, maar voortdurend in systemen wordt gezet die dat afremmen. Mijn ideeën hoe je dat kunt veranderen heb ik verwoord in het boekje “Nooit meer reorganiseren”, dat vanaf deze site gratis te downloaden is.
werknemer van 50 ontvangt dus hetzelfde als een nieuweling van 25, ze hebben immers beiden 0 dienstjaren. Dat lijkt rechtvaardiger, maar een groot nadeel van dit systeem is dat het ouderen tegenhoudt om te switchen. Na bijvoorbeeld 15 dienstjaren stap je niet zo maar over naar een andere werkgever waar je weer met een tijdelijke aanstelling en 0 dienstjaren moet beginnen. Dus blijf je maar zitten waar je zit. Je draait steeds meer op routine, maakt je niet al te druk en zucht maar een keer als je ziet dat het wiel voor de derde keer met veel bravoure wordt uitgevonden. Deze houding
versterkt het beeld dat iemand vastgeroest is. Soms klopt dat ook wel, maar lang niet altijd. Dat wordt goed zichtbaar als de oudere werknemer werkeloos wordt en vanuit die positie gedwongen wordt om een andere werkgever te zoeken. De één wordt apathisch en schiet volledig in de slachtofferrol, de ander wordt juist creatief, strijdlustig en energiek. Het vervelende is echter dat ze geen van beiden kans maken, want leeftijdsdiscriminatie bestaat. Jammer, want er zijn
veel ouderen die uitstekend in verschillende situatie kunnen functioneren. Ze zijn jong van geest, stabiel, loyaal, maken geen beginnersfouten meer en brengen een schat aan ervaring mee.
Maar ja, hoe doorbreek je dit? In de eerste plaats het systeem veranderen. De beloning moet niet afhangen van leeftijd, of dienstjaren, maar van de waarde die iemand voor de organisatie heeft. Je beloont dan bijvoorbeeld op inzet/productiviteit, flexibiliteit/multi-inzetbaarheid, etc. Bij zo'n system krijgt iedereen wat hij verdient, roest niemand vast en het bevordert de mobiliteit.
Ik ben, in tegenstelling tot vele anderen, ervan overtuigd dat de mens (oud of jong) veranderingsgezind is, maar voortdurend in systemen wordt gezet die dat afremmen. Mijn ideeën hoe je dat kunt veranderen heb ik verwoord in het boekje “Nooit meer reorganiseren”, dat vanaf deze site gratis te downloaden is.
RSS-feed